حیوانلغتنامه دهخداحیوان .[ ح َی ْ ] (از ع ، اِمص ) در تداول فارسی بسکون یاء تلفظ میشود و در اصل بفتح یاء است . زندگی و زندگانی .- آب حیوان ؛ آب زندگانی : سکندر ندید آب حیوان و من همی بینم اینک بجام تو در. مسعود.
حیوانلغتنامه دهخداحیوان . [ ح َ ی َ ] (ع مص ) زنده بودن . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). || (اِمص ) زندگی . زندگانی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). زندگانی که در او مرگ نباشد. (ترجمان عادل ) : و ان الدار الاخرة لهی الحیوان . (قرآن 64/29).
حیوانفرهنگ فارسی عمید۱. موجود زنده؛ جاندار؛ جانور.۲. (صفت) [عامیانه، مجاز] نفهم؛ بیشعور.۳. (اسم) [قدیمی] حیات؛ زندگی.⟨حیوان ناطق: (منطق) آدمی؛ انسان.
کمربندهای وان آلنVan Allen beltsواژههای مصوب فرهنگستاندو کمربند تابشی، دورتادور زمین، حاوی ذرات باردار به دامافتاده
نیروی واندِروالسvan der Waals forceواژههای مصوب فرهنگستاننیروی ربایشی بین دو اتم یا دو مولکول که در نتیجۀ برهمکنش دوقطبی ـ دوقطبی به وجود میآید
کمربند تابش وانآلِنVan Allen radiation beltواژههای مصوب فرهنگستانیکی از کمربندهای تابشی یونی قوی در فضای پیرامون زمین که از ذرات باردار انرژی بهدامافتاده در میدان زمینمغناطیسی تشکیل شده است
پهوانلغتنامه دهخداپهوان . [ پ َ ] (اِخ ) ده کوچکی از دهستان طبس مسینا بخش درمیان شهرستان بیرجند، واقعدر 25 هزارگزی شمال باختری درمیان . دامنه ، معتدل ، دارای 15 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج
حوائنلغتنامه دهخداحوائن . [ ح َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ حائنة به معنی بلای مهلک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
حیواناتلغتنامه دهخداحیوانات . [ ح َ ی َ ] (ع اِ) ج ِ حیوان . (مهذب الاسماء) (السامی فی الاسامی ) : و همچنان مردم بفضیلت سخن از دیگر حیوانات جدا گردد. (نوروزنامه ). دیگر حیوانات از سگ و گربه و امثال آن هیچ نماند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).نه به تنها حیوانات و نباتات و جما
حیوانانلغتنامه دهخداحیوانان . [ ح َ ی َ ] (اِ) ج ِ حیوان : یا سخن آرای چو مردم بهوش یا بنشین چون حیوانان خموش .سعدی .
حیوانکلغتنامه دهخداحیوانک . [ ح َ ن َ ] (اِ مصغر) حیوان کوچک : این بار که نمیزند! حیوانک شی شی بکسی کاری ندارد. (سایه روشن صادق هدایت ص 16).
حیوانیلغتنامه دهخداحیوانی . [ ح َ ی َ / ح َی ْ ] (ص نسبی ) منسوب به حیوان . از حیوان : عالم طفلی و خوی حیوانی بگذاشت آدمی طبع و ملک خوی و پری سیما شد. سعدی .- قوه ٔ حیوانی ؛
حیوانیتلغتنامه دهخداحیوانیت . [ ح َ ی َ نی ی َ / ح َی ْ نی ی َ ] (مص جعلی ، اِمص )حیوان بودن . جانوری . رجوع به حیوان و حیوانی شود.
حیواناتلغتنامه دهخداحیوانات . [ ح َ ی َ ] (ع اِ) ج ِ حیوان . (مهذب الاسماء) (السامی فی الاسامی ) : و همچنان مردم بفضیلت سخن از دیگر حیوانات جدا گردد. (نوروزنامه ). دیگر حیوانات از سگ و گربه و امثال آن هیچ نماند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).نه به تنها حیوانات و نباتات و جما
حیوانانلغتنامه دهخداحیوانان . [ ح َ ی َ ] (اِ) ج ِ حیوان : یا سخن آرای چو مردم بهوش یا بنشین چون حیوانان خموش .سعدی .
حیوانکلغتنامه دهخداحیوانک . [ ح َ ن َ ] (اِ مصغر) حیوان کوچک : این بار که نمیزند! حیوانک شی شی بکسی کاری ندارد. (سایه روشن صادق هدایت ص 16).
حیوانیلغتنامه دهخداحیوانی . [ ح َ ی َ / ح َی ْ ] (ص نسبی ) منسوب به حیوان . از حیوان : عالم طفلی و خوی حیوانی بگذاشت آدمی طبع و ملک خوی و پری سیما شد. سعدی .- قوه ٔ حیوانی ؛
حیوانیتلغتنامه دهخداحیوانیت . [ ح َ ی َ نی ی َ / ح َی ْ نی ی َ ] (مص جعلی ، اِمص )حیوان بودن . جانوری . رجوع به حیوان و حیوانی شود.
چهار صنف حیوانلغتنامه دهخداچهار صنف حیوان . [ چ َ / چ ِ ص ِ ف ِ ح َی ْ / ح ِی ْ ] (اِ مرکب ) آدمی و پرندگان و خزندگان و چرندگان . رجوع به چارصنف حیوان شود.
خون حیوانلغتنامه دهخداخون حیوان . [ ن ِ ح َ / ن ِ ح َ ی َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از شیر و روغن و جغرات و عسل و جز آن باشد. (از برهان قاطع) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء).
چارصنف حیوانلغتنامه دهخداچارصنف حیوان . [ص ِ ف ِ ح َ ی َ / ح َ ی ْ ] (اِ مرکب ) اصناف اربعه ٔ حیوان (انسان ، پرندگان ، خزندگان و چرندگان ) : باد بر هفت فلک پایه ٔ تختش چندانک چارصنف حیوان خواب و خور آمیخته اند.خاق
شربت حیوانلغتنامه دهخداشربت حیوان . [ ش َب َ ت ِ ح َ ی َ / ح َی ْ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آب حیات است . (آنندراج ) (بهار عجم ) : گر تو آیی بسرش شربت حیوان برکف خضر را بر سر بیمار تو خواهم دیدن .علی خ
آب حیوانلغتنامه دهخداآب حیوان . [ ب ِ ح َی ْ / ح ِی ْ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آب زندگانی : خردیافته مرد یزدان پرست بدو در یکی چشمه گوید که هست گشاده سخن مرد با رای و کام همی آب حیوانْش خواند بنام .