پیشخانهفرهنگ فارسی عمید۱. ایوان؛ پیشگاه خانه؛ جلوخان.۲. لوازم زندگی و اسباب سفر که جلوتر فرستاده شود.
شخانهلغتنامه دهخداشخانه . [ ش َ ن ِ ] (اِ) ماده ای مانند شخار که در رنگرزی بکار برند. (ناظم الاطباء).
پیشانفرهنگ فارسی عمید۱. پیشتر از پیش؛ آغاز؛ بدایت: ◻︎ یکی اول که پیشانی ندارد / یکی آخر که پایانی ندارد (عطار۱: ۸۷).۲. پیشگاه؛ پیشخانه.
اروقهلغتنامه دهخدااروقه . [ اَ وِ ق َ ] (ع اِ) ج ِ رواق ، به معنی خانه ای که بخرگاه ماند. سایبان . پیشخانه . خرگاه .
پس خانهلغتنامه دهخداپس خانه . [ پ َ ن َ /ن ِ ] (اِ مرکب ) پشت خانه . داخل و اندرون سرای . || بُنه و اسباب شاهی یا امیری که از پس آرند،از آنکه در راه محتاج الیه نباشد. مقابل پیشخانه .
بشخانهلغتنامه دهخدابشخانه . [ ب َ ن َ / ن ِ ] (معرب ، اِ) معرب پیشخانه ، کریاس و جلوخان . (ناظم الاطباء). از فارسی پشه خانه . ج ، بشاخین . پشه بند. (از دزی ج 1 ص 88).