کریلغتنامه دهخداکری . [ ک َ ری ی ] (ع ص ، اِ) خربنده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مکاری و کرایه دهنده . ج ، اکریاء. (ناظم الاطباء). || به کرایه گیرنده . (منتهی الارب ). کرایه گیرنده . (ناظم الاطباء). || بسیار از هر چیزی . || یک نوع گیاهی و درختی که در ریگ روید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطب
کریلغتنامه دهخداکری . [ ک َرْ ری ] (حامص ) کندی . بطوء. (یادداشت مؤلف ) : چیزی که تو پنداری در حضرت و در غربت کاری که تو اندیشی از کری و همواری نیکوتر از آن باشد باﷲ که تو اندیشی آسانتر از آن باشدحقا که تو پنداری .منوچهری .<b
کریلغتنامه دهخداکری . [ ] (اِ) وزغه . (از فهرست مخزن الادویه ). || چلپاسه . کرباسو. کرباسه . و شاید صورتی از کرباسه باشد. رجوع به کرباسو شود.
کریلغتنامه دهخداکری . [ ] (اِخ ) شهرکی است [ به خراسان ] از حدود کوهستان و نشابور با کشت و برز بسیار اندر میان بیابان و از او کرباس خیزد. (حدود العالم ).
واگنک پشتِ کارpush carواژه‌های مصوب فرهنگستانواگن کاری چهارچرخه‌ای برای حمل افراد و مصالح سنگین که می‌توان آن را هل داد یا با موتور به حرکت درآورد
واگن کرایه‌ایleased carواژه‌های مصوب فرهنگستانواگنی که شرکت‌های فرستنده یا باربری کالا از شرکت راه‌آهن اجاره می‌کند
بار حجم‌کرایهmeasurement rated cargoواژه‌های مصوب فرهنگستانباری که کرایۀ فرست آن را براساس حجم اشغال‌شده محاسبه می‌کنند
فرغون پشتکارtrack dolly, rail dolly, pony carواژه‌های مصوب فرهنگستانافزارهای متشکل از چرخ ـ محور با لبه و کفی شبیه به فرغون برای حمل مصالح خط به‌صورت دستی در مسافت‌های کوتاه
کریثلغتنامه دهخداکریث . [ ک َ ] (ع ص ) بددل در امور. یقال انه لکریث الامر اذا کعّ و نکص . (منتهی الارب ). || امر کریث ؛ کار در اندوه اندازنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
داود بکریلغتنامه دهخداداود بکری . [ وو دِ ب َ ] (اِخ )یکی از ارکان و رؤساء دولت معاویه است و در جنگ صفین حضور داشته . (حبیب السیر چ کتابخانه ٔ خیام ج 1).
دوپیکریلغتنامه دهخدادوپیکری . [ دُ پ َ / پ ِ ک َ ] (حامص مرکب )صفت و حالت دوپیکر. دویی . نفاق . جدایی : چون من توام این دوپیکری چیست چون هر دو یکی است داوری چیست . خاقانی . || جوزا بودن . صفت و حالت ب
حسن بشکریلغتنامه دهخداحسن بشکری . [ ح َ س َ ن ِ ب َ ] (اِخ ) ابن حسین بن عبید ظاهری ، مکنی به ابوسعید. درگذشته ٔ 276 هَ . ق . او راست : «ابطال القیاس ». (هدیةالعارفین ج 1 ص 268).
حسن بکریلغتنامه دهخداحسن بکری . [ ح َ س َ ن ِ ب َ ] (اِخ ) ابن محمدبن عمروک قرشی تیمی بکری ، ملقب به صدرالدین و مکنی به ابوعلی نیشابوری دمشقی . محتسب صوفی بود و مصر را سیاحت کرد و در آنجا در 656 هَ . ق . درگذشت . او راست : «اربعی البلدان » ذیل تاریخ دمشق از ابن ع
