کارراه اندازلغتنامه دهخداکارراه انداز. [ اَ ] (نف مرکب ) کسی که کار دیگران را انجام دهد. کسی که در پیشرفت امور دیگران کمک کند. کارراه انداز قوی ؛ وِشکَردَه . (از سبک شناسی ج 2 ص 302).
کارگروهcommittee, comité (fr.)واژههای مصوب فرهنگستانهیئت رسیدگی به موضوعی خاص که اعضای آن موظفاند پس از بررسی موضوع، نتیجه را برای تصمیمگیری به مرجع بالاتر گزارش دهند
اتاق کارگروهbreak-out roomواژههای مصوب فرهنگستاناتاقی نسبتاً کوچک در کنار تالار اجتماعات برای زمانی که گروهی بزرگ به گروههای کوچکتر تقسیم میشود
