نازحلغتنامه دهخدانازح . [ زِ ] (ع ص ) دور: بلد نازح ؛ شهر دور. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). || چاه آب برکشیده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم
ناضحلغتنامه دهخداناضح . [ ض ِ ] (ع ص ، اِ) باران . مطر. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة)(المنجد). || شتر آبکش . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). شتر یا گاو یا خری که بر
نازه النفسلغتنامه دهخدانازه النفس . [ زِ هَُن ْ ن َ ] (ع ص مرکب ) پرهیزکار. که تنها باشد و به خود و مال خود مخالطت بیوت نکند و مال و خانه ٔ خود از دیگران نیالاید. (منتهی الارب ). نازه
نازه النفسلغتنامه دهخدانازه النفس . [ زِ هَُن ْ ن َ ] (ع ص مرکب ) پرهیزکار. که تنها باشد و به خود و مال خود مخالطت بیوت نکند و مال و خانه ٔ خود از دیگران نیالاید. (منتهی الارب ). نازه
ارزفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده= برنج۱: ◻︎ روی هم آگنده‌اند آن نازها / چون ارز در دکهٴ رزازها (ایرج‌میرزا: ۱۳۵).
نزه الخلقلغتنامه دهخدانزه الخلق . [ ن َ هُل ْ / ن َ زِ هُل ْ خ ُ ل ُ / خ ُ ] (ع ص مرکب ) نازه النفس . (از اقرب الموارد). مرد پاک سرشت پرهیزکار که تنها باشد و به ذات و مال خود مخالطت
نزهاءلغتنامه دهخدانزهاء. [ ن ُ زَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ نازه ، به معنی پرهیزگار. (از آنندراج ). || ج ِ نَزیه . (اقرب الموارد). رجوع به نَزیه شود. || ج ِ نَزِه . (المنجد) (منتهی الارب
جنگواژهنامه آزاد(شیرازی) جِنگ؛ شدید، تند (صفت آفتاب): «شیرازِ میگن نازه بَرِی آفتاب جنگش». صمیمی، محکم (صفت رفاقت و رفیق). (اسم) صدای موسیقی: «جنگ جنگ ساز میاد/ از بالوی شیراز