لغتنامه دهخدا
مزعه . [ م ُ ع َ ] (ع اِ) مِزعة. پاره ٔ گوشت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء). گوشت برکنده . گوشت پاره ای که بدان باز را خورش دهند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || مِزْعَة. باقی مانده ٔ چرب . (منتهی الا