شلیکلغتنامه دهخداشلیک . [ ش ِل ْ لی ] (اِ) تخلیه ٔ اسلحه ٔ آتشی و رها کردن تیر آن . (ناظم الاطباء). گشاد. افکندن تیر از سلاحی آتشی چون تفنگ و توپ .- شلیک کردن ؛ گشاد دادن یعنی
شلیکفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. خالی کردن توپ یا تفنگ.۲. (اسم) [مجاز] صدای ناگهانی و بلند خنده. شلیک کردن: (مصدر لازم و مصدر متعدی) آتش کردن و رها کردن گلوله از توپ یا تفنگ؛ تیراندازی کردن
شترناللغتنامه دهخداشترنال . [ ش ُ ت ُ ] (اِ مرکب ) زنبورک و توپ کوچکی که بر روی شتر بار کنند و از همانجا با وی شلیک کنند. (از ناظم الاطباء).
مورثلغتنامه دهخدامورث . [ م ُ وَرْ رِ ] (ع ص ) نعت فاعلی است از توریث . وارث گرداننده و شریک ورثه ٔ کسی نماینده دیگری را. شریک کننده در میراث و داخل کننده کسی را در میراث . (ناظ
تیربارانفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. اعدام کردن محکوم بدین‌صورت که او را سرپا نگاه دارند و چند تن با تفنگ به طرف او شلیک کنند.۲. [قدیمی] فروریختن تیرهای پی‌درپی از هر سو.
آتش‌به‌فرمان!weapons holdواژه‌های مصوب فرهنگستانفرمانی مربوط به واپایی سلاح که نشان‌دهندۀ وضعیتی است که در آن سامانه‌های سلاح باید در دفاع از خود و در اجرای دستور رسمی شلیک کنند
فرد انگیزندهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: اختیار فردی؛ عام گیزنده، رابط، مشوق، رایزن، مشاور گروه فشار، لابی، بانفوذ خطیب، سخنران، وکیل مدافع مبلّغ، تبلیغات‌چی، پروپاگاندیست، مروّج، مسئول روابط عم