دننلغتنامه دهخدادنن . [ دَ ن َ ](ع اِمص ) کوژپشتی . || پستی و فرورفتگی سینه و گردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
دانندگانلغتنامه دهخدادانندگان . [ ن َ دَ / دِ ] (ص ، اِ) جمع داننده : نبینی ز شاهان که بر تختگاه ز دانندگان بازجویند راه . فردوسی .به دانندگان شاه بیدار گفت که دانش گشاده کنید از نهفت . <p clas
دانندگیلغتنامه دهخدادانندگی . [ ن َ دَ/ دِ ] (حامص ) حالت و چگونگی داننده . عمل داننده . صاحب معلومات و دانش و علم بودن . دانائی : خردمند گفت ای شه پهلوان به دانندگی پیر و بر تن جوان . دقیقی .کسی کو س
دانندهلغتنامه دهخداداننده . [ ن َ دَ / دِ ] (نف ) صفت فاعلی از دانستن . عالم . دانا. دانشمند.عارف . دانشور. علیم . شاعر. آگاه . مطلع : زه دانارا گویند که داند گفت هیچ نادان را داننده نگوید زه . رودکی .<b
دانندهفرهنگ فارسی عمید۱. دانا.۲. [قدیمی] کسی که امری یا مطلبی را میداند؛ آگاه.۳. [قدیمی] استاد؛ ماهر: ◻︎ بیارید دانندهآهنگران / یکی گرز فرمای ما را گران (فردوسی: ۱/۷۱).
دانندگانلغتنامه دهخدادانندگان . [ ن َ دَ / دِ ] (ص ، اِ) جمع داننده : نبینی ز شاهان که بر تختگاه ز دانندگان بازجویند راه . فردوسی .به دانندگان شاه بیدار گفت که دانش گشاده کنید از نهفت . <p clas
دانندگیلغتنامه دهخدادانندگی . [ ن َ دَ/ دِ ] (حامص ) حالت و چگونگی داننده . عمل داننده . صاحب معلومات و دانش و علم بودن . دانائی : خردمند گفت ای شه پهلوان به دانندگی پیر و بر تن جوان . دقیقی .کسی کو س
داننده مردلغتنامه دهخداداننده مرد. [ ن َ دَ / دِ م َ ] (اِمرکب ) مرد داننده . مرد دانا. مرد عالم : چنین داد پاسخ که داننده مردکه دارد ز کردار بد روی زرد. فردوسی .چو بهرام را دید داننده مردبر او آفرین
دانندهلغتنامه دهخداداننده . [ ن َ دَ / دِ ] (نف ) صفت فاعلی از دانستن . عالم . دانا. دانشمند.عارف . دانشور. علیم . شاعر. آگاه . مطلع : زه دانارا گویند که داند گفت هیچ نادان را داننده نگوید زه . رودکی .<b
داننده دللغتنامه دهخداداننده دل . [ ن َ دَ / دِ دِ ] (ص مرکب ) دانادل . داناضمیر. دل آگاه : چنین گفت داننده دل برهمن که مرگی جدایی است جان را زتن .اسدی .
بوقیداننلغتنامه دهخدابوقیدانن . [ ن ُ ] (معرب ، اِ) اندراسیون . یربطوره . بخورالاکراو. (یادداشت بخط مؤلف ).