آفاقلغتنامه دهخداآفاق . (ع اِ) ج ِ افق . کران ها. کرانه های آسمان . اطراف . اطراف هامون . نواحی . اقطار. || عالم . گیتی . جهان . جایها، و توسعاً زمانه . روزگار : در آفاق هرجا ز نزدیک و دورنبد کآن نه از فرّ اویافت نور. فردوسی .بجست
آفاقیلغتنامه دهخداآفاقی . (ص نسبی ) منسوب به آفاق .- سیر آفاقی ؛ در اصطلاح صوفیه و ارباب سلوک ، دیدن جهان . سیر در بیرون نفس . مقابل سیر انفسی وخارجی . متخذ از این آیت قرآن : سنریهم آیاتنا فی الاَّفاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق ّ. (<
اعفاقلغتنامه دهخدااعفاق . [ اِ ] (ع مص )بی حاجت اکثر آمدوشد نمودن . (منتهی الارب ) (آنندراج )(ناظم الاطباء) (از متن اللغة). در پی حاجتی بسیار آمدوشد نمودن : اعفق الرجل ؛ اکثر الذهاب و المجی ٔ فی حاجة . (از اقرب الموارد).
افائکلغتنامه دهخداافائک . [ اَ ءِ ] (ع اِ) ج ِ اَفیکَه ، بمعنی دروغ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء)(از اقرب الموارد). دروغها. (یادداشت بخط مؤلف ).
افاقلغتنامه دهخداافاق . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ اَفَق ، یعنی روی راه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به افق و افق الطرایق شود.
افاکلغتنامه دهخداافاک . [ اَف ْ فا] (ع ص ) دروغگو. (آنندراج ) (ناظم الاطباء). اَفیک . دروغگو. (منتهی الارب ). سخت دروغ زن . (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). کذّاب . دروغزن . دروغگوی . کاذب . (یادداشت بخطمؤلف ). «تنزل علی کل افاک اثیم ». (قرآن 222/26).
درغگویلغتنامه دهخدادرغگوی .[ دُ رُ ] (نف مرکب ) درغگو. دروغگوی . افاک . (یادداشت مرحوم دهخدا). کذاب . کاذب . رجوع به دروغگوی شود.
افوکلغتنامه دهخداافوک . [ اَ ] (ع ص ) دروغگو. مؤنث و مذکر در وی یکسان است . (ناظم الاطباء). دروغگو. ج ، اُفْک . (منتهی الارب ). افاک . افیک . (منتهی الارب ).
بنان تبانلغتنامه دهخدابنان تبان . [ ب َ ن ِ ت َب ْ با ] (اِخ ) از کسانی است که آیه ٔ «تنزل علی کل افّاک اثیم » (قرآن 222/26). در شأن اوبوده است . رجوع به تنقیح المقال مامقانی ج 1 شود.
صاید نهدیلغتنامه دهخداصاید نهدی . [ ی ِ دِ ن َ ] (اِخ ) صاحب تنقیح المقال گوید: برید عجلی از ابی عبداﷲ در تفسیر آیه ٔ «هل انبئکم علی من تنزل الشیاطین ، تنزل علی کل افاک اثیم » (قرآن 2/26-221) آرد: که شیاطین بر هفت افاک اثیم نازل ش