عرفةلغتنامه دهخداعرفة. [ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) ابن الحارث ، مکنی به ابوالحارث . صحابی است . (یادداشت مرحوم دهخدا).
عرفةلغتنامه دهخداعرفة. [ ع ِ ف َ ] (ع مص ) شناختن و دانستن بعد از نادانی . (از منتهی الارب ). به معانی عِرفان است . (از اقرب الموارد). رجوع به عرفان (مص ) شود.
عرفةلغتنامه دهخداعرفة. [ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) روز نهم از ذی الحجة. گویند هذا یوم عرفة (بدون تنوین و بدون ال ). (از منتهی الارب ). روز نهم ذی حجة، چرا که روز استاده شدن حاجیان است در مقام عرفات . و به سکون ثانی خطا است . عوام هند که یک روز پیشتر شب برات و عیدالفطر و نهم ماه محرم را نیز عرفه گوی
عرفةلغتنامه دهخداعرفة. [ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) نام جایگاهی است که در شعر ذی الرمة آمده است . (از معجم البلدان ).
عرفةلغتنامه دهخداعرفة. [ ع َ ف َ ] (ع اِ) باد. (منتهی الارب ). ریح . (اقرب الموارد). || ریش کف دست . (منتهی الارب ). || زخمی است که در سپیدی کف دست پدید آید.(از اقرب الموارد). || (اِمص ) اسم است اعتراف را در معنی سؤال . (از منتهی الارب ). سؤال عاقلانه . (ناظم الاطباء). اسم است از «اعتراف »
حرفةلغتنامه دهخداحرفة. [ ] (اِخ ) ابن مالک بن ثعلبةبن غیم بن حبیب بن کعب بن یشکر. پدر بطنی از عرب . (سمعانی ص 164).
حرفةلغتنامه دهخداحرفة. [ ح َ ف َ ] (اِخ ) ابن ثعلبةبن بکربن حبیب . پدر بطنی از اعراب . (سمعانی ص 164). و منسوب بدان حرفی است .
حرفةلغتنامه دهخداحرفة. [ ح ِ ف َ ] (ع اِ) پیشه . (دهار). شغل . حرفت . صناعت که روزی بدان بدست آرند. کار. کسب .- امثال : حرفه آموزی از حرقت مفلسی نسوزی . (جامعالتمثیل ).|| تیزی . تندی . || طعمة.
عرفةالثمدلغتنامه دهخداعرفةالثمد. [ ع ُ ف َ تُث ْ ث َ م َ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از معجم البلدان ).
عرفةالاملحلغتنامه دهخداعرفةالاملح . [ ع ُ ف َ تُل ْ اَ ل َ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از معجم البلدان ) (از تاج العروس ) (از منتهی الارب ).
عرفةالاجباللغتنامه دهخداعرفةالاجبال . [ ع ُ ف َ تُل ْ اَ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ). جبالی است در دیار فزارة و در آنها پیچ و خم هایی است که به «مَهادر» مشهور است . (از معجم البلدان ).
عرفةالحمیلغتنامه دهخداعرفةالحمی . [ ع ُ ف َ تُل ْ ح ِ ما ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از معجم البلدان ).
عرفةالفروینلغتنامه دهخداعرفةالفروین . [ ع ُ ف َ تُل ْ ف َ وَ ] (اِخ ) همان عرفة ساق است . و کمیت درباره ٔ آن چنین گوید: رأیت بعرفة الفروین ناراً. (از تاج العروس ).
عرفلغتنامه دهخداعرف . [ ع ُ رَ ] (اِخ ) گویند سه چاه مشهور است : عرفة ساق ، عرفة صارة، عرفة الاملح . (از معجم البلدان ). و رجوع به عرفة ساق و عرفة صارة و عرفة الاملح شود.
عرفهلغتنامه دهخداعرفه . [ ع ُ ف َ ] (اِخ ) (گردنه ٔ...) گردنه ای است در راه شیراز به جهرم . رجوع به گردنه ٔ عرفه در ردیف خود شود.
عرفلغتنامه دهخداعرف .[ ع ُ رَ ] (ع اِ) ج ِ عُرفة. رجوع به عرفة شود. || ج ِ عُرف . (منتهی الارب ). رجوع به عرف شود.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد بسیلی . وی شاگرد ابن عرفه بود و تفسیر ابن عرفه را چنانکه شنیده نقل کرده است . وفات او830 هَ .ق . است .
عَرَفَاتٍفرهنگ واژگان قرآننام محلي نزديک مکه که جاجيان در روز عرفه در آنجا تجمع مي کنند و به دعا و نيايش مي پردازند.
عرفة نباطلغتنامه دهخداعرفة نباط. [ ع ُ ف َ ت ُ ن ِ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از معجم البلدان ) (از تاج العروس ) (از منتهی الارب ).
عرفةالثمدلغتنامه دهخداعرفةالثمد. [ ع ُ ف َ تُث ْ ث َ م َ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از معجم البلدان ).
عرفةالاملحلغتنامه دهخداعرفةالاملح . [ ع ُ ف َ تُل ْ اَ ل َ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از معجم البلدان ) (از تاج العروس ) (از منتهی الارب ).
عرفةالاجباللغتنامه دهخداعرفةالاجبال . [ ع ُ ف َ تُل ْ اَ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ). جبالی است در دیار فزارة و در آنها پیچ و خم هایی است که به «مَهادر» مشهور است . (از معجم البلدان ).
حبل عرفةلغتنامه دهخداحبل عرفة. [ ح َ ل ِ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) رملی است نزدیک عرفات . (معجم البلدان ).
معرفةلغتنامه دهخدامعرفة. [ م َ رِ ف َ] (ع مص ) شناختن . (ترجمان القرآن ) (المصادر زوزنی ).شناختن و دانستن بعد نادانی . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). دانستن چیزی با حسی از حواس پنجگانه . (از اقرب الموارد). و رجوع به معرفت شود.- معرفةالاحشاء ؛ قسمتی
تعرفةلغتنامه دهخداتعرفة. [ ت َ رِ ف َ ] (ع اِ) صورت قیمت و ارزش متاع یا صورت مالیاتی که به کالا تعلق میگیرد چون تعرفه ٔ گمرکی . دکتر خیام پور در نشریه ٔ دانشکده ٔ ادبیات تبریز آرد: در«تعرفه ٔ گمرکی » و امثال آن که بزبان فرانسه نیز تاریف گویند در اصل تعریفه است که مصدر «عرف » به تشدید «را» را گ
ابراهیم بن محمدبن عرفةلغتنامه دهخداابراهیم بن محمدبن عرفة. [ اِ م ِ ن ِ م ُ ح َم ْ م َ دِ ن ِ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) ابن سلیمان بن مغیرةبن حبیب بن المهلب العتکی الازدی . رجوع به نفطویه ابوعبداﷲ ابراهیم ... شود.