کفیدگیلغتنامه دهخداکفیدگی . [ ک َ دَ / دِ ] (حامص ) ترکیدگی . ترک . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). انصیاح : تصوّح ، کفیدگی و پراکندگی موی . (منتهی الارب ).
کفیدهلغتنامه دهخداکفیده . [ ک َ دَ / دِ ] (ن مف ) از هم بازشده و شکافته و ترکیده . (برهان ) (ناظم الاطباء). ترقیده و شکافته . (غیاث ). کفته . (فرهنگ اسدی ). مشفوق . مبطور. بطیر. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : خوانی نهاده بر وی چون سیم
کفیدهفرهنگ فارسی عمیدازهمبازشده؛ شکافته؛ ترکیده: ◻︎ کفیدش دل از غم چو آن کفتهنار / کفیده شود سنگ تیمارخوار (رودکی: ۵۴۲).
نار کفیدهلغتنامه دهخدانار کفیده . [ رِ ک َ دَ / دِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نار ترکیده . (برهان قاطع). انار شکافته . (آنندراج ) (انجمن آرا). انار ترقیده . (شمس اللغات ). نار کفته . انار کفته : نار کفیده گشته سر سرکشان ز تیغزآن نار
شرثلغتنامه دهخداشرث . [ ش َ رَ ] (ع اِمص ) سطبری پشت دست و کفیدگی آن .یقال : شرثت یده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
سلوعلغتنامه دهخداسلوع . [ س ُ ] (ع اِ) ج ِ سَلع، به معنی کفیدگی پای . || ج ِ سِلع، به معنی مثل و مانندو جز آن . اَسلاع . (منتهی الارب ). رجوع به مسلع شود.
علمةلغتنامه دهخداعلمة. [ ع ُ م َ ] (ع اِ) شکافی است در لب زیرین یا در یکی از دو جانب آن . (منتهی الارب ). کفیدگی در لب بالایین یا در طرف آن . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
وهیةلغتنامه دهخداوهیة. [ وَهَْ ی َ ] (ع اِمص ) کشیدگی ادیم و جز آن . (منتهی الارب ). کفیدگی ادیم . (آنندراج ). و منه قولهم غادر وهیة لاترقع؛ ای فتقاً لاتقدر (یقدر) علی رتقه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
سلعلغتنامه دهخداسلع. [ س َ ] (ع اِ) کفیدگی پای . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || رخنه . شکاف . چاک . درز. ترک . || شکاف کوه . ج ، سلوع . (ناظم الاطباء). || (مص ) شکسته شدن سر. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از آنندراج ).