نار کفیده
لغتنامه دهخدا
نار کفیده . [ رِ ک َ دَ / دِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نار ترکیده . (برهان قاطع). انار شکافته . (آنندراج ) (انجمن آرا). انار ترقیده . (شمس اللغات ). نار کفته . انار کفته :
نار کفیده گشته سر سرکشان ز تیغ
زآن نار سنگریزه ٔ میدان چو ناردان .
رجوع به نار کفته شود.
نار کفیده گشته سر سرکشان ز تیغ
زآن نار سنگریزه ٔ میدان چو ناردان .
ازرقی (از آنندراج ).
رجوع به نار کفته شود.