لغتنامه دهخدا
نکظ. [ ن َ ] (ع مص ) سخت گرسنه گردیدن . (از اقرب الموارد) (از المنجد) (ناظم الاطباء). || شتابانیدن . (از متن اللغة) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). نکظ الرجل ؛ اعجله عن حاجته . (از اقرب الموارد) (از المنجد). || دشوار گردانیدن حاجت کسی را. (منتهی الارب ) . دشوار گردانیدن