لغتنامه دهخدا
راهطاء. [ هَِ ] (ع اِ) رهطة. رهطاء. (لسان العرب ) (اقرب الموارد) (متن اللغة). یکی از سوراخهای کلاکموش که خاک خانه ٔ خود را از آن برون کشد. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (از متن اللغة) (از لسان العرب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). سوراخ موش دشتی . ج ، رواهط. (مهذب الاسماء). ب