لغتنامه دهخدا
ماثل . [ ث ِ ] (ع ص ، اِ) نشان سرای که اثرش باقی نباشد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).- جوز ماثل ؛ تاتوره . (ناظم الاطباء).|| به خدمت ایستاده . (ناظم الاطباء). || قائم و به زمین چسبیده و آن از اضداد است . (از منتهی الارب ) (ا