لججهلغتنامه دهخدالججه . [ ل ُ ج َ ج َ ] (ع ص ) مرد ستیهنده . مرد تا دیر پیکارکننده . (منتهی الارب ).
لزجةلغتنامه دهخدالزجة. [ ل َ ج َ ] (ع ص ) رجل لزجةٌ؛ مرد لازم گیرنده که از جای نرود. لِزِجَة. (منتهی الارب ).
لزجةلغتنامه دهخدالزجة. [ ل َ زِ ج َ] (ع ص ) تأنیث لزج : اخلاط لزجة . رطوبات لزجة. ارض ٌ لزجة؛ زمین خازه . (مهذب الاسماء). || لَزجَة. رجوع به لزجة شود.