لغتنامه دهخدا
غیذی . [ غ َ ذا ] (ع اِ) نام برای ابر که در حدیث ذکر شده است . زمخشری گوید: چنانست که گویی فَیعَل است از غذا یغذو بمعنی جاری شد، و من وزن فیعل را جز در این کلمه و کلمه ٔ کیهاة (بمعنی شتر بزرگ وقوی هیکل ) نشنیده ام . (از تاج العروس ) (لسان العرب ). در تاج العروس بصورت غَیذاء آ