لغتنامه دهخدا
عصاوید. [ ع َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ عِصواد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به عصواد شود. || تشنگان ، گویند: ابل عصاوید؛ یعنی شتران تشنه . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || ابر سطبر درهم پیوسته . (منتهی الارب ). || درهم افتاده . گویند: جأت الابل و الخیل عصاوید؛ هرگاه بر