لغتنامه دهخدا
ضوع . [ ض ُ وَ / ض ِ وَ ] (ع اِ) مرغی است از مرغان شب ، یا آن شوات است یا بوم نر که همه شب بانگ کند، و آن را چوکک هم گویند، یا مرغی است سیاه مانند زاغ پاکیزه گوشت . غاژ. غراب الزیتون . غراب الزرع . ج ، اضواع ، ضیعان . (منتهی الارب ). بوم نر ر