شکفیدنلغتنامه دهخداشکفیدن . [ ش ِ ک ُ دَ ] (مص ) بشکفیدن . آماسیدن . || شکفتن . شکفته گردیدن . (ناظم الاطباء). کنایه از شگفته و خندان شدن : چو نامه بر سام نیرم رسیدز شادی رُخش همچو گل بشکفید. فردوسی .سکندر چو او را بدینگونه دیدز
شکفیدنفرهنگ فارسی عمید۱. شکفتن؛ شکفته شدن.۲. باز شدن غنچه.۳. [مجاز] باز شدن لبها هنگام تبسم؛ خندان شدن: ◻︎ چو سلطان نظر کرد او را بدید / ز دیدار او همچو گل بشکفید (سعدی: لغتنامه: شکفیدن).
شگفیدنلغتنامه دهخداشگفیدن . [ ش ِ گ ُ دَ ] (مص ) شکفیدن . شکفتن . واشدن غنچه . (ناظم الاطباء) : اگر سیر گشتم همی بشگفیدبه اقبال من نرگس از تخم سیر. ناصرخسرو.رجوع به شکفیدن شود.
بشکفیدنلغتنامه دهخدابشکفیدن . [ ب ِ ک ُ دَ ] (مص ) شکفیدن . باز شدن غنچه و مانند آن . شکفته شدن غنچه . شکفتن : چو کاوس گفتار خسرو [کی ...] شنیدرخانش بکردار گل بشکفید. فردوسی .چو گل بشکفید از مل سالخوردرخ نامداران و شاه نبرد. <
الغتنامه دهخداا. [ اِ ] (حرف ) همزه ٔ مکسوره در بعض کلمات گاهی افزوده و گاه حذف شود، معروفتر وقت را اصلی و غیرمعروف را مخفف یا مثقل توان گفت : براهیم و ابراهیم : دعوی کنند گرچه براهیم زاده ایم چون نیک بنگری همه شاگرد آزرند. ناصرخسرو
بشکفیدنلغتنامه دهخدابشکفیدن . [ ب ِ ک ُ دَ ] (مص ) شکفیدن . باز شدن غنچه و مانند آن . شکفته شدن غنچه . شکفتن : چو کاوس گفتار خسرو [کی ...] شنیدرخانش بکردار گل بشکفید. فردوسی .چو گل بشکفید از مل سالخوردرخ نامداران و شاه نبرد. <