لغتنامه دهخدا
شاطرعبدا. [ طِ ع َ دُل ْ لاه ] (اِخ ) نام یکی از طرفداران امیر سلطان (لله ٔ شاهزاده طهماسب میرزا و حاکم خراسان ) و از نوکران امیر غیاث الدین محمد که به حکم امیرسلطان در قصبه ٔ چهل دختران ساکن بود و به محافظت آن طریق اشتغال داشت و در بهار سال 927</sp