سپارندهلغتنامه دهخداسپارنده . [ س ِ رَ دَ / دِ ] (نف ) تسلیم کننده . سپرنده : ستد سنگ ازو شهریار جهان سپارنده ٔ سنگ ازو شد نهان .نظامی .
شارندهلغتنامه دهخداشارنده . [ رَ دَ / دِ ] (نف ) صفت از شاریدن .ریزنده . تراونده . روان شونده . رجوع به شاریدن شود.
شورندهلغتنامه دهخداشورنده . [ رَ دَ / دِ ] (نف ) پریشان شونده . منقلب . || انقلاب کننده . شورش کننده . || به هیجان آینده . (فرهنگ فارسی معین ).
شورندهلغتنامه دهخداشورنده . [رَ دَ / دِ ] (نف ) شوینده . شست وشودهنده . (فرهنگ فارسی معین ). || تعمیددهنده . (یادداشت مؤلف )(فرهنگ فارسی معین ) : به شما میگویم نیست در فرزندان آدمیان پیغمبر بزرگتر از یحیی شورنده . (ترجمه ٔ دیاتسارون ص <
گسارندهلغتنامه دهخداگسارنده . [گ ُ رَ دَ / دِ ] (نف ) دهنده ٔ می . ساقی : می آورد چون هرچه بد خورده شدگسارنده ٔ می ورا بَرده شد. فردوسی .گسارنده ٔ باده و رود و سازسیه چشم گلرخ بتان طراز. <p cl
دل سپارلغتنامه دهخدادل سپار. [ دِ س ِ ] (نف مرکب ) دل سپارنده . سپارنده ٔ دل . که دل به معشوق سپارد : من دل سپار و آن بت مه روی دلپذیرکی جز به دل پذیر دهد دل سپار دل .سوزنی .
یادگیرندهلغتنامه دهخدایادگیرنده . [ رَ دَ/ دِ ] (نف مرکب ) تعلیم گیرنده . آموزنده . متعلم : رجل ذکور؛ مرد نیکو یادگیرنده . (از منتهی الارب ). || از برکننده . حفظکننده . بخاطر سپارنده . || هوشمند. رجوع به یادگیر در تمام معانی شود.
پی سپارفرهنگ فارسی عمید۱. رهسپار؛ رونده؛ راهرو؛ پیسپارنده: ◻︎ باد بهار بین که چو فراش چست خاست / بر دشت و کوه شد به گه صبح پیسپار (ابنیمین: ۸۳).۲. (صفت مفعولی) = پاسپار⟨ پیسپار کردن: (مصدر متعدی) لگدمال کردن؛ پایمال کردن.