لغتنامه دهخدا
ستایشگاه . [ س ِ ی ِ ] (اِ مرکب ) شریطه و مخلص شعر را گویند یعنی بیتی که قصیده یا قطعه یا مثنوی بدان تمام شود. (برهان ). گریزگاه شعر شعرا از تغزل بمدح ممدوح . (آنندراج ). مخلص شعر. (اوبهی ) (صحاح الفرس ). جای تخلص شعر بود. (لغت فرس اسدی ) : بنام و