اشنوسهلغتنامه دهخدااشنوسه . [ اِ س َ / س ِ ] (اِ) هوایی را گویند که با صدا و حرکت سر از دماغ برآید و آنرا بعربی عطسه خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (مؤیدالفضلا). هوایی که از دماغ بر
اشنودهلغتنامه دهخدااشنوده . [ اِ / اُ دَ / دِ ] (ن مف ) شنوده . به معنی شنونده : بر گفت فرید ماجرایی اشنوده ٔ ماجرای من کیست ؟عطار (دیوان ص 80).
اشنونهلغتنامه دهخدااشنونه . [ اُ ن َ ] (اِخ ) نام قلعه ای به اندلس . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
اشنوهنهلغتنامه دهخدااشنوهنه . [اُ ن َ ] (اِ) در مجمع الفرس بمعنی عطسه است . (شعوری ج 1 ص 149). شاید تحریف یا لهجه ای در اشنوسه است .
عطسهفرهنگ انتشارات معین(عَ طْ س ) [ ع . عطسة ] (اِ.) اشنوسه ؛ هوایی که بر اثر سرماخوردگی یا هر نوع تحریک بینی به شدت و با سر و صدا از بینی خارج می شود.
اشنوهنهلغتنامه دهخدااشنوهنه . [اُ ن َ ] (اِ) در مجمع الفرس بمعنی عطسه است . (شعوری ج 1 ص 149). شاید تحریف یا لهجه ای در اشنوسه است .
شنوسهلغتنامه دهخداشنوسه . [ ش َ / ش ِ س َ / س ِ ] (اِ) شنوشه . سنوسه . اشنوسه . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). مؤلف غیاث اللغات از برهان بفتح شین نقل کرده است اما در برهان این واژه نی
شنوشهلغتنامه دهخداشنوشه . [ش َ / ش ِ نو ش َ / ش ِ ] (اِ) شنوسه . سنوسه . اشنوسه . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). هوایی باشد که از راه دماغ به جلدی و تندی تمام بی اختیار برآید و آن را ب
