زلفکفرهنگ فارسی عمیدزلف زیبا: ◻︎ همیشه چشمم زی زلفکان چابک بود / همیشه گوشم زی مردم سخندان بود (رودکی: ۴۹۹)، ◻︎ پیام من بگو آن سیمتن را / شکستهزلفکان پرشکن را (فخرالدیناسعد: ۱۱۳).
جلفقلغتنامه دهخداجلفق . [ ج َ ف َ ] (ع اِ) داربزین . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و آن لغتی است در حلفق . (ناظم الاطباء).
غزل خواندنلغتنامه دهخداغزل خواندن . [ غ َ زَ خوا / خادَ ] (مص مرکب ) غزل گفتن . غزل پرداختن : با سر همچو شیر نیز مخوان غزل زلفک سیاه چو قیر.ناصرخسرو.
خوللغتنامه دهخداخول . (ص ) بمعنی خل است که کجی باشد. (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ). خمیده . (یادداشت مؤلف ) : دین اﷲ را تباه کندزلفک خول و آن رخان چو ماه .(از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ).
اندرفتادنلغتنامه دهخدااندرفتادن . [ اَ دَ ف ِ دَ ] (مص مرکب ) اندر افتادن . درافتادن . افتادن . اتفاق افتادن : تا برنهاد زلفک شوریده را بخطاندرفتاد گرد همه شهر شور و شر. عماره .و رجوع به افتادن شود.
درهم زدنلغتنامه دهخدادرهم زدن . [ دَ هََ زَ دَ ] (مص مرکب ) به هم پیوستن .- دست درهم زدن ؛ دست به دست هم دادن . دست خودرا به دست دیگری اتصال دادن : دست درهم زده چون یاران در یاران پیچ در پیچ چنان زلفک عیاران .منوچه
برچدهلغتنامه دهخدابرچده . [ ب َ چ ِ دَ/ دِ ] (ن مف مرکب ) برچیده . ببالا برزده : آن کبک مرقع سلب برچده دامن از غالیه غل ساخته از بهر نشان را. سنایی . || برگشته . تافته ببالا. ببالا برگردانده . جمع.