لغتنامه دهخدا
تدلیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) کسی را در کاری افکندن به حیلتی . (تاج المصادر بیهقی ). کسی را بحیلت در کاری افکندن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). انداختن یا نزدیک کردن کسی را بغرور. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد) : فدلیهما بغرو