تبنجلغتنامه دهخداتبنج . [ ت َ ب َن ْ ن ُ ] (ع مص ) نسبت دادن خود را به خاندان بزرگ . (ناظم الاطباء). .
تبنیجلغتنامه دهخداتبنیج . [ ت َ ] (ع مص ) بنج (بنگ ) خورانیدن کسی را. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || آواز کردن کبک از سوراخ . (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
تبنیشلغتنامه دهخداتبنیش . [ ت َ ] (ع مص ) سست شدن در کاری . (قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
تبنجهلغتنامه دهخداتبنجه . [ ت َ ب َ ج َ / ج ِ ] (اِ) همان تبانجه است . (شرفنامه ٔ منیری ). بمعنی تبانجه . کذا فی شرفنامه .(لسان العجم شعوری ج 1 ورق 291 ب ). تبنچه . تپنچه . تپانجه . تپانچه . ط
متبنجلغتنامه دهخدامتبنج . [ م ُ ت َ ب َن ْ ن ِ ] (ع ص ) آن که می نازد به نجابت و اصالت خود. (ناظم الاطباء) و رجوع به تبنج شود.
تبنجهلغتنامه دهخداتبنجه . [ ت َ ب َ ج َ / ج ِ ] (اِ) همان تبانجه است . (شرفنامه ٔ منیری ). بمعنی تبانجه . کذا فی شرفنامه .(لسان العجم شعوری ج 1 ورق 291 ب ). تبنچه . تپنچه . تپانجه . تپانچه . ط
متبنجلغتنامه دهخدامتبنج . [ م ُ ت َ ب َن ْ ن ِ ] (ع ص ) آن که می نازد به نجابت و اصالت خود. (ناظم الاطباء) و رجوع به تبنج شود.