بسگویلغتنامه دهخدابسگوی . [ ب َ ] (نف مرکب ) یاوه گوی و پرحرف و آنکه سخن را به درازا می انجاماند. (ناظم الاطباء). بسیارگو و پرگو. (آنندراج ). مِکثار. رجوع به شعوری ج 1 ورق 199 و بسیارگوی شود.
بسوءلغتنامه دهخدابسوء. [ ب َ ] (ع مص ) انس گرفتن و آرام یافتن . (منتهی الارب ). || خوگر شدن . (منتهی الارب ). خوگرفتن . || تهاون نمودن . (منتهی الارب ). || آتش گرفتن . (زوزنی ). آتش کردن . (زوزنی ). || (ص ، اِ) آنکه دوشنده را رام باشد. (منتهی الارب ). ناقه که دوشنده را رام باشد. (آنندراج ). م
بسویلغتنامه دهخدابسوی . [ ب َ وا ] (اِخ ) شهرکی است در اوایل آذربایجان میان اشنو و مراغه . یاقوت گوید آنجا را دیده ام و بیشتر مردم آن راهزنند. (از معجم البلدان ). شهر کوچکی است هوای معتدل دارد و آبش از کوه سهند است و باغستان فراوان دارد. انگورش بی قیاس بود. غله و پنبه و میوه در او نیکو می آید
بسویلغتنامه دهخدابسوی . [ ب ِ ی ِ ] (حرف اضافه ٔ مرکب ) بسمت و بطرف و بمقابل . (ناظم الاطباء) : و مَکاریان آن بارها رابسوی خانه ٔ خود بردن اولی تر دیدند. (کلیله و دمنه ).طلب دنیا بر وجه احسن کنید که هرکه از شما ساخته ٔ آن باشد که او را بسوی آن آفریده اند. (ترجمه ٔ مکار
بسیویلغتنامه دهخدابسیوی . [ ] (اِخ ) شیخ علی بن محمدبن علی بسیوی عمانی . او راست : مختصرالبسیوی الشامل المنن المکنی بابن الحسن (فقه شیعی ) چ چاپخانه ٔ سلطانیه زنگبار، بدون تاریخ . (از معجم المطبوعات ستون 565، 566).
بسیارلغتنامه دهخدابسیار. [ ب ِ ] (ق ، ص ) پهلوی وسیار مرکب از وس . ساختمان کلمه واضح نیست . در پارسی باستان وسی دهار «بسیار گرفته ، داشته » قیاس کنید با وسی کار پهلوی «نیبرگ 236» و رجوع به اسفا 1:2</