استجفاءلغتنامه دهخدااستجفاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) جافی شمردن . (تاج المصادر بیهقی ). جافی آمدن . (زوزنی ). جفاکار آمدن . جفاکار شمردن : استجفی الفراش و غیره ؛ درشت شمرد آن فراش و جز آن را. (منتهی الارب ).
مستجفیلغتنامه دهخدامستجفی . [ م ُت َ ] (ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استجفاء. درشت و سخت شمرنده ٔ چیزی . (منتهی الارب ). رجوع به استجفاء شود.