ناوک سحری
لغت‌نامه دهخدا
ناوک سحری . [وَ ک ِ س َ ح َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از دعای بد و نفرین باشد که در آخرهای شب کنند. (برهان قاطع) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). آه سحری :
به صور نیمشبی درفکن رواق فلک
به ناوک سحری برشکن مصاف قضا.
رخنه گردان به ناوک سحری
این معلق حصار محکم را.
به صور نیمشبی درفکن رواق فلک
به ناوک سحری برشکن مصاف قضا.
رخنه گردان به ناوک سحری
این معلق حصار محکم را.