زیبنده
لغت‌نامه دهخدا
زیبنده . [ ب َ دَ / دِ ] (نف ) سزاوار. شایسته . (فرهنگ فارسی معین ). لایق و سزاوار. (ناظم الاطباء). برازنده . برازا. سزاوار. درخور. لایق . مستعد. صاحب استعداد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
چو گشتاسب برشد به تخت پدر
که فر پدر داشت و بخت پدر
بسر بر نهاد آن پدرداده تاج
که زیبنده باشد به آزاده تاج .
کرا برگزیدی به شاهنشهی
که زیبنده باشد به تاج مهی .
بیامد ز بازار مردی هزار
چنان چون نه زیبنده ٔ کارزار.
بیا و سر و تاج ما را ببین
اگر هست زیبنده کن آفرین .
تخت شاهی را شاه آمد زیبنده ٔ تخت
مملکت را ملکی آمد زیب افسر.
تو دانی نگه داشتن بنده را
به نیکی رسانی تو زیبنده را.
بتاج عالم آرایش که خورشید
چنین زیبنده ٔ افسر نباشد.
بر سربخت سیه خاک سیه زیبنده است
ما به هندوستان نه بهر مال دنیا می رویم .
|| آراسته .خوشنما. خوش آیند. جمیل . (فرهنگ فارسی معین ) (از ناظم الاطباء). زیبا. (آنندراج ) :
نیاید بدرگاه فرخنده شاه
نبندد میان پیش زیبنده گاه .
چنین گفت با مهتران زال زر
که زیبنده تر زین که بنددکمر.
گرچه فروزنده و زیبنده است
خاک بر او کن که فریبنده است .
بهشتی پر از حور زیبنده دید
فریبنده شد چون فریبنده دید.
سخنهای زیبنده ٔ دلنواز
بر ایشان فروخواند فصلی دراز.
... نهانی در آن قصر زیبنده دید.
رجوع به زیب شود.
چو گشتاسب برشد به تخت پدر
که فر پدر داشت و بخت پدر
بسر بر نهاد آن پدرداده تاج
که زیبنده باشد به آزاده تاج .
کرا برگزیدی به شاهنشهی
که زیبنده باشد به تاج مهی .
بیامد ز بازار مردی هزار
چنان چون نه زیبنده ٔ کارزار.
بیا و سر و تاج ما را ببین
اگر هست زیبنده کن آفرین .
تخت شاهی را شاه آمد زیبنده ٔ تخت
مملکت را ملکی آمد زیب افسر.
تو دانی نگه داشتن بنده را
به نیکی رسانی تو زیبنده را.
بتاج عالم آرایش که خورشید
چنین زیبنده ٔ افسر نباشد.
بر سربخت سیه خاک سیه زیبنده است
ما به هندوستان نه بهر مال دنیا می رویم .
|| آراسته .خوشنما. خوش آیند. جمیل . (فرهنگ فارسی معین ) (از ناظم الاطباء). زیبا. (آنندراج ) :
نیاید بدرگاه فرخنده شاه
نبندد میان پیش زیبنده گاه .
چنین گفت با مهتران زال زر
که زیبنده تر زین که بنددکمر.
گرچه فروزنده و زیبنده است
خاک بر او کن که فریبنده است .
بهشتی پر از حور زیبنده دید
فریبنده شد چون فریبنده دید.
سخنهای زیبنده ٔ دلنواز
بر ایشان فروخواند فصلی دراز.
... نهانی در آن قصر زیبنده دید.
رجوع به زیب شود.