زتةلغتنامه دهخدازتة. [ زَت ْ ت َ ] (ع مص ) آراستن عروس در شب زفاف . (از تاج العروس ) (از متن اللغة) (از الوسیط). || (اِ) جهاز سفر، گویند: «اخذ زتته للسفر» و «تزتت للسفر»؛ یعنی فراهم ساخت وسیله ٔ سفر را. از این ماده فعل ثلاثی مجرد بکار نرفته و تنها فعل ثلاثی مزید آمده یعنی عربان زَت َّ بکار ن
زطیةلغتنامه دهخدازطیة. [ زُطْ طی ی َ ] (ع اِ) چلیپایا چیزی بر شکل چلیپا منسوب به زُطّ. (منتهی الارب ) (آنندراج ). چلیپا و قطعه ٔ مثلثی از طلا و یا نقره که گروه زط بر کمربند خود نصب می کنند. (ناظم الاطباء).- ثیاب الزطیة ؛ منسوب به طائفه زط. (از اقرب الموارد).
یزتهلغتنامه دهخدایزته . [ ی َ زَ ت َ ] (اِخ ) صورت ایزد در اوستا از ریشه ٔ یز . (از مزدیسنا و ادب پارسی ص 159). رجوع به ایزد و یزدان شود.
جثةلغتنامه دهخداجثة. [ ج ِث ْ ث َ ] (ع اِ) بلا و آفت . (منتهی الارب ). بلا. (تاج العروس ). آزمایش . (شرح قاموس ).
کوچک جثهلغتنامه دهخداکوچک جثه . [ چ َ / چ ِ ج ُث ْ ث َ / ث ِ ] (ص مرکب ) آنکه اندام وی خرد و کوچک باشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
جثه داریلغتنامه دهخداجثه داری . [ ج ُث ْ ث َ / ث ِ ] (حامص مرکب ) بزرگی . کلانی . جسامت . تنومندی . (ناظم الاطباء).
جثه داریلغتنامه دهخداجثه داری . [ ج ُث ْ ث َ / ث ِ ] (حامص مرکب ) بزرگی . کلانی . جسامت . تنومندی . (ناظم الاطباء).
خردجثهلغتنامه دهخداخردجثه . [ خ ُج ُث ْ ث َ / ث ِ ] (ص مرکب ) کوچک اندام . خرداندام . کوچک جسم . (یادداشت بخط مؤلف ). حِتْرِش . (منتهی الارب ).
خفیف الجثهلغتنامه دهخداخفیف الجثه . [ خ َ فُل ْ ج ُث ْ ث َ ] (ع ص مرکب ) سبک جثه . آنکه جثه ٔ کوچک دارد. آنکه هیکل و قالب کوچک دارد.
کوچک جثهلغتنامه دهخداکوچک جثه . [ چ َ / چ ِ ج ُث ْ ث َ / ث ِ ] (ص مرکب ) آنکه اندام وی خرد و کوچک باشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
استوارجثهلغتنامه دهخدااستوارجثه . [ اُ ت ُ ج ُث ْ ث َ / ث ِ ] (ص مرکب ) که تن ستبر و قوی و محکم دارد: عذافِر؛ شتر بزرگ شگرف استوارجثه . (منتهی الارب ).