انگشتو

'angoštu

معنی

خوراکی که از روغن داغ‌کرده، آب، و شکر یا شیره با نان تریت‌کرده درست کنند؛ چنگالی؛ بشتره.

جست‌وجوی دقیق

انگشتو

لغت‌نامه دهخدا

انگشتو. [ اَ گ ِ ] (اِ) نانی که بر روی زغال پزند. نانی که بعد از پختن نشان انگشت بر آن باشد و آن را پنجه کش نیز گویند. (ازانجمن آرا) (از آنندراج ). و رجوع به انگشتوا شود.

انگشتو

انگشتو. [ اَ گ ُ ] (اِ) چنگالی و مالیده را گویند و آن نانی باشد گرم که با روغن و شیرینی بهم بمالند. (برهان قاطع). چنگال . نانی که ریزه ریزه کنند و با روغن و شیرینی بمالند. مالیده . (از فرهنگ سروری ). یک قسم غذایی که از نان و روغن و شیرینی ترتیب دهند و آنرا چنگال نیز گویند و چ

انگشتو

فرهنگ فارسی عمید

نانی که بر روی آتش زغال پخته شود.

انگشتو

فرهنگ فارسی عمید

خوراکی که از روغن داغ‌کرده، آب، و شکر یا شیره با نان تریت‌کرده درست کنند؛ چنگالی؛ بشتره.

انگشتو

فرهنگ فارسی معین

(اَ گُ) (اِمر.) نانی که بر روی آتش زغال پخته شود، انگشتوا.

جست‌وجوی هم‌آوا

انشطاء

لغت‌نامه دهخدا

انشطاء. [ اِ ش ِ ] (ع مص ) پراکنده شدن . (منتهی الارب ). پراکنده شدن و منشعب گشتن . (ناظم الاطباء). پراکنده شدن شاخها بهر سو. (آنندراج ). انشعاب . (از اقرب الموارد).

هنیشتایی

گویش مازنی

۱نشستنی ۲در حال نشستن – در وضعیت نشسته

انشتا

گویش مازنی

انجیشتا

انیشتا

گویش مازنی

ناشتا

انگشتی

لغت‌نامه دهخدا

انگشتی . [ اَ گ ُ ] (اِ) نام گروهی از جانوران ریز. جانوران انگشتی نازا و بدون دهان و شاخک هستند. و رجوع به جانورشناسی عمومی فاطمی ج 1 ص 206 شود.

جست‌وجوی مشابه

انگشتوا

لغت‌نامه دهخدا

انگشتوا. [ اَ گ ِ ] (اِ) نانی که بر انگشت پزند. (از شرفنامه ٔ منیری ). نانی که بر روی آتش زغال و غیره پزند. (از برهان قاطع) (از آنندراج ) (از هفت قلزم ). نانی که بر انگشت و اخگر پزند. (فرهنگ سروری ). و رجوع به انگشتو و آنندراج شود.

انگشتوانه

لغت‌نامه دهخدا

انگشتوانه . [ اَ گ ُ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب )مطلق زهگیر. (آنندراج ). || حلقه ای که در هنگام تیرانداختن بر انگشت نر نهند. (ناظم الاطباء) : جنگی صعب ببود چنانکه بر اثر شرح دهم . روزسه شنبه چاشتگاه ده روز گذشته از جمادی الا

انگشتوانه

فرهنگ فارسی معین

(اَ گُ نِ) (اِمر.) انگشتانه ، قالب فلزی که به هنگام تیراندازی یا دوختن بر انگشت شَست می گذارند.

انگشتوانه

فرهنگ فارسی معین

(اَ گِ نِ) (اِمر.) کانون ، منقل .

انگشتونه

گویش تهرانی

انگشتانه.قد یک()=اندک

جست‌وجوی متن

چنگالی

فرهنگ فارسی عمید

خوراکی که از روغن، شکر، آب و نان خردشده درست می‌کنند؛ چنگال‌خوست؛ چنگال‌خست؛ چنگال‌خوش؛ انگشتو؛ بشتره؛ بشتزه؛ بشنزه؛ بشنژه.

مالیده

لغت‌نامه دهخدا

مالیده . [ دَ / دِ ] (ن مف ) لمس کرده . (ناظم الاطباء). دست کشیده . مس کرده . || فشرده . فشار داده . || مشت و مال کرده . مشت مال داده چنانکه اندر گرمابه دهند. || اندود شده .(ناظم الاطباء). || بالا زده . دوتا کرده .- بازما

جست‌وجوی هم‌آغاز

انگشتوا

لغت‌نامه دهخدا

انگشتوانه

لغت‌نامه دهخدا

انگشتوانه

فرهنگ فارسی معین

(اَ گُ نِ) (اِمر.) انگشتانه ، قالب فلزی که به هنگام تیراندازی یا دوختن بر انگشت شَست می گذارند.

انگشتوانه

فرهنگ فارسی معین

(اَ گِ نِ) (اِمر.) کانون ، منقل .

انگشتونه

گویش تهرانی

انگشتانه.قد یک()=اندک

درپیوند

بیشتر بدانید

انگشتو

'angoštu

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

گویش مازنی

گویش مازنی

گویش مازنی

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ فارسی معین

گویش تهرانی

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ فارسی معین

گویش تهرانی