ظلیللغتنامه دهخداظلیل . [ ظَ ] (ع ص ) سایه دار. سایه وَر. سایه افکن . سایه ناک . ج ، اَظِلَّة. (متن اللغة). || آنچه سایه اندازد. مظلل .- ظِل ّ ظلیل ؛ سایه ٔ دائم . سایه ٔ کشیده
ظلیلةلغتنامه دهخداظلیلة. [ ظَ ل َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث ظلیل : و نیبت برشاووشان فی اماکن ظلیلة. (ابن البیطار). || استادنگاه آب در پائین مسیل رودبار. || مرغزار بسیاردرخت . ج ، ظَلائ
ظل ظلیللغتنامه دهخداظل ظلیل . [ ظِل ْ ل ِ ظَ ](ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) سایه که دایم ماند و سایه ٔ کشیده و دراز و سایه ٔ تمام و کمال . رجوع به ظل شود.
