صابلغتنامه دهخداصاب . (اِخ ) ابن ادریس . ابن ابی اصیبعه گوید: او طاطبن ادریس است . و صابئون به او منسوب اند. رجوع به ادریس شود. و شهرزوری در نزهةالارواح گوید: طاطة، صاب پسرادری
صابلغتنامه دهخداصاب . (ع اِ) هر نباتی را گویند که آن را شیری باشد، یعنی در وقت بریدن و شکستن از آن چیزی برآید سفید، مانند شیر. (برهان قاطع). || درختی است که چون فشرده شود از او
وصابلغتنامه دهخداوصاب . [ وِ ] (ع ص ،اِ) ج ِ وَصِب . بیماران و رنجوران . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). رجوع به وصب شود.