عبدالعزیزلغتنامه دهخداعبدالعزیز. [ ع َ دُل ْ ع َ ] (اِخ ) ابن ابان بن محمد الاموی السعیدی . وی فقیه و از رجال حدیث و مقیم کوفه بود و در زمان خلافت مأمون عباسی قضاوت واسط را یافت . و
عبدالعزیزلغتنامه دهخداعبدالعزیز. [ ع َ دُل ْ ع َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم بن بیان بن داود، مکنی به ابوالحسین معروف به ابن حاجب النعمان . رجوع به ابن حاجب النُعمان شود.
عبدالعزیزلغتنامه دهخداعبدالعزیز. [ ع َ دُل ْ ع َ ] (اِخ ) ابن ابی حازم . رجوع به عبدالعزیزبن سلمة شود.
عبدالعزیزلغتنامه دهخداعبدالعزیز. [ ع َ دُل ْ ع َ ] (اِخ ) ابن احمد اصفهانی حزری . رجوع به حزری ابوالحسن عبدالعزیز شود.
عبدالعزیزلغتنامه دهخداعبدالعزیز. [ ع َ دُل ْ ع َ ] (اِخ ) ابن احمدبن نصربن صالح الحلوانی البخاری ملقب به شمس الائمة فقیه حنفی است . در عصر خویش امام اهل رأی به بخاری بود. نسبت او به
ابوعبدالعزیزلغتنامه دهخداابوعبدالعزیز. [ اَ ع َ دِل ْ ع َ ] (اِخ ) تابعی است . او از ابی هریره و از او ابوحمزه روایت کند.
ابوعبدالعزیزلغتنامه دهخداابوعبدالعزیز. [ اَ ع َ دِل ْ ع َ ] (اِخ ) موسی بن عبیدة الربذی . از روات است .
قاسم عبدالعزیزلغتنامه دهخداقاسم عبدالعزیز. [ س ِ م ِ ع َ دُل ْ ع َ ] (اِخ ) یکی از بزرگان و مقربان سلطان حسین میرزا است . وی سر میرزا مظفرالدین ابابکر را که راه طغیان و خلاف می پیمود و به