فسانلغتنامه دهخدافسان . [ ف َ ] (اِ) اسم فارسی حجرالمسن است . (فهرست مخزن الادویه ). سنگی باشد که کارد و شمشیر بدان تیزکنند. (برهان ). آن را افسان گویند و فسان مخفف آن است . (ان
چفسانلغتنامه دهخداچفسان . [ چ َ ] (نف ) چسبان . چسپان . دوسان . چفسنده . چسبنده . لازب . هر چیز که چسبناک و لزج باشد.
کفسانلغتنامه دهخداکفسان .[ ] (اِخ ) دهی است از بخش خمین شهرستان محلات که 650 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ، ج 1).
چفساندنلغتنامه دهخداچفساندن . [ چ َ دَ ] (مص ) چسباندن . دوساندن . چسبانیدن . چفسانیدن . و رجوع به چفسانیدن شود.