سنباندنلغتنامه دهخداسنباندن . [ سُم ْ دَ ] (مص ) بزور جای دادن چیزی را در چیزی . سوراخ کردن و سفتن . سودن : اگر فغفور چینی را دهد منشور دربانی بسنباده حروفش را بسنبانددر احداقش . م
سنباندنفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهسنبیدن؛ سفتن؛ سوراخ کردن: ◻︎ وگر فغفور چینی را دهد منشور دربانی / به سنباده حروفش را بسنباند در احداقش (منوچهری: ۵۸).
چسباندنگویش اصفهانی تکیه ای: bečasbeni طاری: čawsnây(mun) طامه ای: časbenâɂan طرقی: čawnâymun کشه ای: čawnâymun نطنزی: časbenâɂan