حاردلغتنامه دهخداحارد. [ رِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از حرد و حرود. که از میان قوم بیک سورود و تنها منزل گزیند. مجرد. || مرد تندمزاج . تندمزاج . ج ، حوارد. || خشم گیرنده .
حارودلغتنامه دهخداحارود. (ع اِ) بیدستر. حیوانی که گند بیدستر [ جند بیدستر ] خایه ٔ اوست . سگلابی . سگلاوی . قسطور. قنذر. ویدستر. سقلاوی . هزد. قوقی . قضاعة. رجوع بمفردات ابن البی