خطمیلغتنامه دهخداخطمی . [ خ َ می ی ] (ع ، ص نسبی ) منسوبست به خطمه که بطنی است از انصار. (از انساب سمعانی ).- ذات الخطمی ؛ نام مسجد حضرت رسول (ص ) در مسیر تبوک . (ناظم الاطباء).
خطمیلغتنامه دهخداخطمی . [ خ َ/ خ ِ می ی ] (ع اِ) خیرو.(آنندراج ) (ناظم الاطباء). نباتی است . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ). غِسل . (مهذب الاسماء). خیروی ِ دشتی .(دهار). ملوکیة
خطمیفرهنگ انتشارات معین(خَ یا خِ یّ) [ ع . ] (اِ.) گیاهی از تیرة پنیرکیان ، دارای ساقة ضخیم و بلند، برگ هایش پهن و ستبر و ریشه اش دراز و دوکی شکل و آبدار است . ریشة آن در پزشکی مصرف ف
خطمی خوشکلغتنامه دهخداخطمی خوشک . [ خ َ خوَ / خ ُ ش َ ] (اِ مرکب ) پنیرک . (یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به پنیرک در این لغت نامه شود.
عماره ٔ خطمیلغتنامه دهخداعماره ٔ خطمی . [ ع ُ رَ ی ِ خ َ ] (اِخ ) ابن أوس بن خالدبن عبیدبن امیةبن عامربن خطمه ٔ انصاری خطمی . صحابی بود. رجوع به عماره ٔ انصاری (ابن أوس بن ...) شود.
گل خطمیلغتنامه دهخداگل خطمی . [ گ ُ خ ِ] (اِخ ) دهی است از دهستان تبادکان بخش حومه ٔ ارداک شهرستان مشهد واقع در 2هزارگزی جنوب مشهد. هوای آن معتدل و دارای 253 تن سکنه است . آب آن از
گل خطمیلغتنامه دهخداگل خطمی . [ گ ُ ل ِخ َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گیاهی است معروف و از انواع خبازی شمرده اند گل آن سفید و سرخ و الوان مختلف و بهترین همه سفید و آنچه بی گل باشد
عمار خطمیلغتنامه دهخداعمار خطمی . [ ع َم ْ ما رِ خ َ ] (اِخ ) ابن أوس بن خالدبن عبیدبن امیةبن عامربن خطمه ٔ انصاری خطمی . «ذهبی » نام او را عمار و «ابن حجر» آن را عمارة داند.رجوع به