خصاللغتنامه دهخداخصال . [ خ ِ ] (ع مص ) مصدر دیگر است برای خصل و آن بمعنی غلبه کردن درتیراندازی است . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || ب
خصاللغتنامه دهخداخصال . [ خ ِ ] (ع اِ) خویها. خصلت ها خواه نیک باشد یا بد. (ناظم الاطباء). ج ِ خصلت . (یادداشت بخط مؤلف ) : مأمور خداوند مصر و عصرم محمود بدو شد چنین خصالم . ن
خصالةلغتنامه دهخداخصالة. [ خ ُ ل َ ] (ع اِ) گندم و جو باقی مانده در خرمن بعد باد دادن . || دانه ٔ تلخ و جز آن که از گندم برآید. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (
خصالیلغتنامه دهخداخصالی . [ خ َ ] (اِخ ) حسن بیک . از شعرای ایران و اصل او از ترکان جغتای است که در خراسان نشو ونما کرده است و این بیت از اوست :یک شیشه ٔ می آرید ز ایران سوی تورا
خصالیلغتنامه دهخداخصالی . [ خ َ ] (اِخ ) کاشانی . از شاگردان مولانا محتشم است و این بیت از اوست :مکن منع من بیدل زبسیارآمدن سویت که گر صدبار دارم آرزو یکبار می آیم .(قاموس الاعلا
کریم خصاللغتنامه دهخداکریم خصال .[ ک َ خ ِ ] (ص مرکب ) با خصال مردم کریم : جاوید شاد باد و تن آسان و تندرست آن مهتر کریم خصال ملک نژاد.فرخی .
مردم خصاللغتنامه دهخدامردم خصال . [ م َ دُ خ ِ ] (ص مرکب ) کسی که در وی صفات انسانیت و مردمی باشد. (ناظم الاطباء). مردم خوی . آدمی خوی . آدمی سیرت . نیکو خصال .