لغتنامه دهخدا
ویولون . [ ی ُ لُن ْ ] (فرانسوی ، اِ) ویلن . یکی از سازهای زهی که می تواند آهنگهای حساس و هیجان انگیز را اجراکند. این ساز در اصل شرقی بوده و بعد از جنگهای صلیبی به اروپا رفته است . این ساز دارای چهار سیم «می »،«لا»، «رِ» و «سل » است و به دو طریق نواخته می شود، یکی به وسیله ٔ