خندندهلغتنامه دهخداخندنده . [ خ َ دَ دَ / دِ ] (نف ) آنکه خنده کند. خنده کننده . ضاحک . (یادداشت بخط مؤلف ): هرهار؛ بیهوده خندنده . هأهاء؛ مرد نیک خندنده . (منتهی الارب ).
خنداندهلغتنامه دهخداخندانده . [ خ َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) بخنده واداشته . بخنده درآورده . خندانیده .
خنندهلغتنامه دهخداخننده . [ خ َ ن َن ْ دَ / دِ ](نف ) خنده کننده . خنده زننده . (یادداشت بخط مؤلف ).