خلملغتنامه دهخداخلم . [ خ ِ ] (اِ) خشم . غضب . (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) : کفر جهل است و قضای کفر علم هر دو یک کی باشد آخر خلم و حلم . مولوی .ایمنان را من بترسانم بخلم خائ
خلملغتنامه دهخداخلم . [ خ ِ ] (ع اِ) دوست و یار. || خوابگاه آهو و خانه ٔ آن و جای پنهان شدن وی . || استخوان . || پیه و روده های گوسفند. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از ل
خلملغتنامه دهخداخلم . [ خ ُ / خ ِ ] (اِ) مخاط و رطوبت غلیظ که از بینی آدمی و دیگر حیوانات برآید. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) : دو جوی روان در دهانش ز خلم . شهید بلخی .زآن خلم و
خلملغتنامه دهخداخلم . [ خ ُ ل ُ ] (اِخ ) قصبه ای از توابع بلخ در سرحد بدخشان که به ده فرعون اشتهار دارد. (ناظم الاطباء). یاقوت گوید: شهری است در نواحی بلخ ، در بیست فرسخی این ش
خلموسلغتنامه دهخداخلموس . [ خ ُ ] (ع اِ) واحد خلامیس . منه قولهم : رعیت خلموساً. رجوع به خلامیس شود.
خلمةلغتنامه دهخداخلمة. [ خ ِ م َ ] (ع ص ) چرنده . (از منتهی الارب ). منه : ابل خلمة؛ شتران چرنده . (منتهی الارب ).