خبلغتنامه دهخداخب . [ خ َ ] (اِ فعل ) خاموش . امر به خاموشی . خفه شو. کلام مگو. بیش ازین مگو : فلک چون این سخن بشنید گفتابرو ابن یمین خب باش یعنی ! ابن یمین .
خبلغتنامه دهخداخب . [ خ َب ب ] (ع اِ) ریگ توده دراز چسبیده بزمین . (اقرب الموارد) (تاج العروس ) (المنجد) (منتهی الارب ). || زمین نرم میان دو زمین درشت که در آن قارچ روید. (منت
جخبلغتنامه دهخداجخب . [ ج َ ] (ع ص ) لاغر میان کاواک . (منتهی الارب ). مَنهوک . اَجوَف . (قطر المحیط) (ذیل اقرب الموارد).
جخبلغتنامه دهخداجخب . [ ج ِخ َب ب ] (ع ص ، اِ) شتر کلان . (منتهی الارب ) (ذیل اقرب الموارد) (قطر المحیط). || مهتر. (منتهی الارب ). صندید.(قطر المحیط) (ذیل اقرب الموارد). || ضعی
خبجلغتنامه دهخداخبج . [ خ َ ] (ع مص ) کسی را با عصا زدن . (از منتهی الارب ) (از قاموس ) (از لسان العرب ) (از متن اللغة) (از معجم الوسیط) (از تاج المصادر بیهقی ) (از اقرب الموار