دارسلغتنامه دهخدادارس . [ رِ] (ع ص ) محوکننده ٔ رسوم و آداب . (اقرب الموارد). || خواننده ٔ کتاب . (اقرب الموارد). || حایض . (منتهی الارب ). زنیکه در حال عادت ماهانه باشد. || آنک
دارسجلغتنامه دهخدادارسج . [ س َ ] (اِ) نوعی از لبلاب است و آن رستنیی باشد که بر درخت پیچد. عشقه . (آنندراج ).
دارسنبلغتنامه دهخدادارسنب . [سُمْب ْ ] (اِ مرکب ) دارکوب . رجوع به داربر شود. || مته ، وسیله ٔ سوراخ کردن . (ناظم الاطباء).