مغصلغتنامه دهخدامغص . [ م َ / م َ غ َ ] (ع مص ) به درد شکم گرفتار شدن . (ازناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
مغصلغتنامه دهخدامغص . [ م َ / م َ غ َ ] (ع اِ) برنیش . (مهذب الاسماء). دردی است مر شکم را و آن اکثر در روده های باریک عارض شود. (منتهی الارب ) (آنندراج ). دردشکم و پیچش شکم و پ
مغصلغتنامه دهخدامغص . [ م َ غ َ ] (ع ص ، اِ) اشتر نیک . ج ، امغاص . (مهذب الاسماء). شتران سپید گرامی نژاد. جمعی است که از لفظ خود مفرد ندارد و گویند مغصة واحد آن است . ج ، امغا
مغصوبلغتنامه دهخدامغصوب . [ م َ ] (ع ص ) آنچه به ستم ستانده شود. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). به ستم گرفته . به ستم ستده . غصب شده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
مغصفتلغتنامه دهخدامغصفت . [ م ُ ص ِ ف َ ] (ص مرکب ) مغمانند. همچون مغ. آنکه صفت مغان دارد : از اختر و فلک چه به کف داری ای حکیم گر مغصفت نه ای چه کنی آتش و دخان . خاقانی .و رجوع
مغوصةلغتنامه دهخدامغوصة. [ م ُ غ َوْ وَ ص َ ] (ع ص ) زن که به حیض بهانه کند بر شوی . منه الحدیث :لعن اﷲ الغائصة و المغوصة. (منتهی الارب ). زنی که حیض بهانه کند و با شوی نزدیکی نک