مغرسلغتنامه دهخدامغرس . [ م َ رَ / رِ ] (ع اِ) جای نشاندن درخت . (غیاث ) (آنندراج ). زمین تخم دان و زمینی که در آن نهال درخت عمل می آورند. (ناظم الاطباء). جای غرس . ج ، مغارس .
مغرسلغتنامه دهخدامغرس . [ م ُ غ َرْ رَ ] (ع ص ) در زمین نشانده . (فرهنگ نوادر لغات کلیات شمس چ فروزانفر).- مغرس کردن ؛ نشاندن . کاشتن : ما آن نهاله را که بر و میوه اش جفاست در
حرف مغرسلغتنامه دهخداحرف مغرس . [ ح َ ف ِ م َ رِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) حرف منبت . شمس قیس گوید: زاء و الف و راء است که در اواخر نباتها معنی اختصاص موضع دهد بدان ، چنانکه کشتزار
مغروسلغتنامه دهخدامغروس . [ م َ ] (ع ص ) شجر مغروس ؛ درخت نشانیده شده بر زمین . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). کاشته . نشانده . برنشانده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : در دل عارف
مغروسةلغتنامه دهخدامغروسة. [ م َ س َ ] (ع اِ) آمیزش . یقال : هو فی مغروسة و مرغوسة؛ ای اختلاط. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). اختلاط. آمیزش . یقال : هو فی مغروسة من الأمر؛ او