مغفللغتنامه دهخدامغفل . [م ُ ف ِ ] (ع ص ) اغفال کننده . بیخبرکننده : حرص صیادی ز صیدی مغفل است می کند او دلبری او بیدل است .مولوی (مثنوی چ رمضانی ص 291).
مغفللغتنامه دهخدامغفل . [ م ُ غ َف ْ ف َ ] (ع ص ) نادان و کندذهن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). آنکه زیرک نباشد. (از اقرب الموارد). گول . غافل . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : چنان
مغفللغتنامه دهخدامغفل . [ م َ ف َ ] (ع اِ) موی زیر لب و گرداگرد آن . (بحر الجواهر، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مغفلة شود.
مغفلةلغتنامه دهخدامغفلة. [ م َ ف َ ل َ / م ِ ف َ ل َ ] (ع اِ) موی پاره ٔ پایین لب زیرین یا هر دو کرانه اش . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). موی پاره ٔ پایین لب زیرین