معشرلغتنامه دهخدامعشر. [ م َ ش َ ] (ع اِ) گروه . (مهذب الاسماء) (ترجمان القرآن ). گروه مردم . ج ، معاشر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). جماعت . (اقرب الموارد) : و یوم یحشرهم جمی
معشرلغتنامه دهخدامعشر. [ م ُ ع َش ْ ش َ ](ع ص ) ده گوشه . (غیاث ) (آنندراج ). || در شاهد زیر به معنی ده یک اخذ شده آمده است : وز خمس پی عشر چنویی که دهند آن این از چه مخمس شد و
معشرلغتنامه دهخدامعشر. [ م ُ ع َش ْ ش ِ ] (ع ص )آنکه شترانش بچه آورده باشند. || صاحب شتران عشار شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
ابومعشرلغتنامه دهخداابومعشر. [ اَ م َ ش َ ] (اِخ ) کوفی . نام او زیادبن کلیب است . صاحب ابراهیم نخعی و از وی روایت کند.
ابومعشرلغتنامه دهخداابومعشر. [ اَ م َ ش َ ] (اِخ ) سندی نجیح . از محمدبن کعب روایت کند. ورجوع به ابوجعفر یحیی السندی و ابومعشر نجیح شود.
ابومعشرلغتنامه دهخداابومعشر. [ اَ م َ ش َ ] (اِخ ) عبدالکریم بن عبدالصمد طبری . رجوع به عبدالکریم ... شود.
ابومعشرلغتنامه دهخداابومعشر. [ اَ م َ ش َ ] (اِخ ) نجیح بن عبدالرحمن مولی ام موسی . از مردم هند ساکن مدینه . ابتدا غلام بود و آزادی خویش بخریده است و در سال 160 هَ . ق . به بغداد ر